Mataranka

Mataranka 15-06/20-06

Eigenlijk zouden we eerst naar Banka Banka gaan, maar aangezien het zo koud was 's nachts in Barkley besloten we nog verder door te rijden en direkt naar Mataranka te gaan. Wel jammer aan de ene kant want het drinkwater in Baka Banka zou super lekker, fris en helder moeten zijn.
We rijden op de Barkley High Way tot Tenant Creeck en gaan dan naar het noorden op de Stuart High Way.
We hebben toen 720 km afgelegd en kwamen net voor donker (18:30) aan. De weg tot Tenant Creeck was nog als voor heen, grote droge open vlaktes, maar daarna reden we noord waarts en werd het steeds groener en meer bos, toch heet juist dat gedeelte Tanami Desert. We hebben 3x getankt onderweg, want je weet maar nooit hoe ver het volgende benzine station is. Bij het 2e tank station kom ik er achter dat ik mijn mapje met bank pas, rijbewijs etc. niet meer had. Hoogst waarschijnlijk had ik het in Renner Spring Roadhouse achter gelaten, waar we dim sims hadden gegeten die zo knapperig gebakken waren dat je ze met een bijl moest open hakken, ha ha. We werden bediend door de chef kok zelf, een stugge man met een boeventronie. Dat was zo'n 450 km van Mataranka. Komt tijd komt raad. Ook zouden we even gestopt hebben bij een bekende pub Deli Waters maar aangezien we voor donker aan wilden komen hebben we het over moeten slaan.

In Mataranka aangekomen gaan we naar Mataranka Cabins and Camping waar we een plek krijgen aan de little Roper River, de Bittersprings Terminal Pools komen daar op uit.
De volgende dag direkt gebeld naar Renner Springs Road House en ja hoor ze hadden het gevonden. Wel moest ik even op geven wat er zoal in het mapje zat en hoe ik heette. Selma Jans, ja uh maar die andere naam, Mariejuk, ha ha ze konden het niet uitspreken, Marijke. En dan stond er nog een naam, die van mijn man misschien op de Medicare kaart, uh nee. Oh Blackman, ja ja gelukkig in orde. Ze zouden het met de Grey Hound bus mee geven, die zou de volgende ochtend om 04:00 uur vertrekken en dan hier om 10:00 uur bij het bus station zijn. 10 voor 10 waren we er en om 10:30 kwam de bus, met een hele vriendelijke mollige vrouwelijke bus chauffeur. Een pak van ons hart, we hoefden niets te betalen want ze moest ook post afgeven bij het postkantoor.

Het toiletten blok was super echt waar, het bestond uit 8 ruimtes van 1,5 bij 2,5 waar een toilet, een wasbak en een douche gescheiden door een douche gordijn in zaten, met genoeg haken om je spullen op te hangen. Er was geen aparte mannen of vrouwen blok maar dat was niet erg. Wel was een speciaal voor gehandicapten. De vloer was van beton net ruw genoeg om je hielen even te schrobben, zodat je partner geen bloedende schoenen krijgt in bed, ha ha. We hebben een kampvuur gemaakt waar boven we brood probeerden te roosteren maar dat mislukte. Het boterhammetje met kaas smaakte naar gerookte makreel. Er waren in de vroege ochtend wallabies in het kreupelhout en 's nachts hoorde je ze om de tent scharrelen.
We zijn ook naar de hot springs gegaan. Dat is een warme zoet water bron waar je kan zwemmen. We huurden een paar noodles, je weet wel van die lange plastic drijvers, na 15 minuten in bad pak/zwembroek door het bos gewandeld te hebben kwamen we bij Bitter Springs aan. Er waren al mensen in dus ik ging voorzichtig langs het trapje het water in, want Jaap wilde eerst een foto van mij in het water maken. Je kon er niet staan en men riep dat ik vooral mijn noodle niet los moest laten want er was een lichte storming die hem mee zou nemen. In eerste instantie ging het goed ik bleef dicht bij het trapje maar toen Jaap er ook in was besloot ik er toch weer uit te gaan en onze water schoenen (clogs) te pakken en aan te doen, want als we met de stroom mee naar het einde van het riviertje zouden drijven moesten we er daar uit en terug lopen over kiezelsteentjes en op blote voeten leek me dat niet ideaal. Jaap deed zijn clogs in het water aan en ik met mijn clogs al aan ging weer het trapje af, maar eenmaal in het water sloeg de paniek mij om het hart, want mijn voeten beleven drijven en ik kantelde voorover over de noodle het water in. Gelukkig heb ik geen drupje water naar binnen gekregen want je weet maar nooit. Mijn noodle had ik nog en Jaap die door de storming langzaam verder dreef riep, gaat het Sel, doe voorzichtig ja. En ik antwoordde in paniek, je moet niet weg gaan ik wil dicht bij je blijven. Hij keek nog naar iets waarvan hij zich vast kon houden om mij met z'n andere hand te kunnen helpen, maar de arme schat kon niet anders dan zich door de stroom mee laten drijven. Op een gegeven moment had ik door, dat als ik de noodle in mijn handen in plaats van onder mijn armen hield, mijn voeten wel wat naar beneden gingen en ik maande mezelf rustig te blijven en met de stroom mee te gaan. Jaap riep op een gegeven moment dat er een boomstronk onder water was dus opletten geblazen, ik probeerde me er op af te zetten om dichter bij Jaap te komen maar ik was er al voorbij. Er kwam van de andere kant een man aan zwemmen half onder water met een snorkel op, hij zwom gewoon tegen de stroom in, ongelooflijk. Bij het eind punt aangekomen klom Jaap er uit en met veel moeite hees ik me vermoeid ook op de kant. Jaap zei dat doen we nooit meer, we zijn geen ervaren zwemmers en wanneer we weten dat we niet kunnen staan raken we in paniek, ik gaf hem groot gelijk, misschien hadden we ieder 3 noodles moeten hebben. Ondanks alles moet ik zeggen dat het water heerlijk warm was, een konstante temperatuur van 33 graden het hele jaar door.
Verder niet veel gedaan, we zijn een paar keer naar de supermarkt geweest, brood was
$5.- en de andere dingen waren ook niet veel goedkoper. Het is jammer dat ze hier geen halve broden verkopen.
De volgende stop is Katherine dat is maar 106 km verder, maar een grotere stad en we blijven daar 5 dagen. Tot dan x x x