Geraldton
Door: jaapenselma
Blijf op de hoogte en volg Jaap
27 September 2014 | Australië, Geraldton
Geraldton
De weg naar Geraldton was interessant. Men had ons verteld om de kust weg door het Kalbarri National Park te nemen, er groeien daar prachtige wilde bloemen. Er is wel een brand geweest waardoor een groot gebied verwoest is en het herstelt langzaam. Voor onze pech regende het hard en konden we niet veel van de bloemen zien. We reden over een tamelijk smalle weg die krone lend door het landschap liep. Op een gegeven momentklaarde de lucht op en werd de weg ook breder. Plotseling zagen we rechts tussen de bomen door een rose meer, we hadden er over gehoord maar dat het echt rose zou zijn is echt vreemd om te zien. Er schijnen meerdere van dit soort meren te zijn op de wereld ( zoek op google Pink Lake). De rose kleur schijnt te maken te hebben met het zout gehalte en algen.
We rijden verder en nu zijn er veel graan velden, zo ver je kan kijken, glooiende velden waarop het goudkleurige graan door de wind heen en weer wordt gewiegd, zo rust gevend.
Blue Dolphin heette het park waar we naar toe gingen, maar die was vol, de school vakantie was begonnen. Ze zeiden ons om het bij Bel Air te proberen aan de andere kant van de stad, ook aan het strand. En ja hoor het was een heel mooi park en er was plaats zat. Er was zelfs een vuurtoren te zien vanaf onze plek.
Prachtig groen gras en een kruiden tuintje achter de camp kitchen, Jaap kon zijn lol niet op eindelijk weer verse kruiden. Toiletten en douches blok was goed en schoon. We kregen ook korting van de vriendelijke dame bij de receptie. Achter ons stond een man met een grote campervan die ons steeds vriendelijk groette. De volgende dag maakte hij een praatje en wilde weten waar we naar toe gingen en vandaan kwamen. Het werd zo gezellig dat we hem vroegen zijn stoel er bij te halen en bij ons te komen zitten. Hij vertelde ook veel over stukjes geschiedenis van Australie en hij liet ons mooie zelf gemaakte schilderijen zien op zijn iPhone. Echt een man met talent. Hij raadde ons aan om naar de King Pit in Kalgoorlie te gaan waar goud gewonnen wordt. Op een gegeven moment vroegen wij waar hij woonde, maar de naam van het plaatsje klonk onduidelijk en we zijden dat we niet wisten waar dat was. Tussen de Gold Coast en Brisbane. Op zijn beurt wilde hij weten waar wij oorspronkelijk vandaan kwamen en zo hoorde hij ook dat ik een Surinaamse achtergrond heb. Hij vertelde dat hij mensen kende waarvan de vrouw Joods is en de man een Indonesische achtergrond heeft. Direkt ging er bij ons een lichtje branden, hij zou toch niet ...... hoe heten ze van hun achternaam vroegen we en ja hoor hij zei Von Stein. Nou het kon niet anders dan Carla en Frits zijn. Hij beaamde dat, ze zijn zijn buren. Wij hebben toen direkt via Skype contact met hen gemaakt en ze waren ook verbaasd om hun buurman daar te zien zitten. Hoe klein is de wereld! We hebben nog lang na gebabbeld en de volgende midddag weer. Hij zei als jullie weer eens bij Carla en Frits zijn moeten jullie maar eens langs komen voor een kopje koffie. Leuk he.
Op een van onze luie dagen hebben we fish and chips gekocht bij Barckley on the Warf, een zaakje aan de vissershaven, nou dat was zoooooo lekker klaar gemaakt dat we de volgende dag weer gingen nu voor maar een halve portie want het was echt veel de dag er voor. Onze laatste dag in Geraldton gingen we weer gauw voor sluitingstijd om 10 voor 5, maar helaas ze stoppen met bakken om 3 uur zodat de olie afgekoeld is voor ze weg gaan. Jammer maar misschien ook beter voor de lijn ha ha.
We zijn ook naar een museum geweest waar veel over Nederlandse zeevaarders, die daar gestrand waren, te zien is. Dit was tussen 1600 en 1700, ze waren op weg naar de oost voor kruiden, in Australie vonden ze dat niet. Als ze even beter gezocht hadden, hadden ze de rijke bodem schatten ontdekt en konden we nu lekkere zoute haring, kroketten en frikandellen eten en de Surinaamse keuken zou hier zeker in de smaak zijn gevallen. Nederland zou nu niet in een crisis zitten en met hun kennis van water werken zouden ze genoeg drinkwater hebben gemaakt uit het zee water. Maar de geschiedenis is nou eenmaal anders gegaan ha ha.
Jaap is een dag alleen gaan vissen in de hoop dat hij mijn score kon verslaan, maar hij haalde alleen grote bonken zeewier binnen waar zich duizend krabbetjes aan vast hielden, dat telt dus niet. De stand is nog steeds 3 voor Selma en 2 voor Japie, maar hij geeft de hoop niet op.
Onze volgende stop is Perth.
De weg naar Geraldton was interessant. Men had ons verteld om de kust weg door het Kalbarri National Park te nemen, er groeien daar prachtige wilde bloemen. Er is wel een brand geweest waardoor een groot gebied verwoest is en het herstelt langzaam. Voor onze pech regende het hard en konden we niet veel van de bloemen zien. We reden over een tamelijk smalle weg die krone lend door het landschap liep. Op een gegeven momentklaarde de lucht op en werd de weg ook breder. Plotseling zagen we rechts tussen de bomen door een rose meer, we hadden er over gehoord maar dat het echt rose zou zijn is echt vreemd om te zien. Er schijnen meerdere van dit soort meren te zijn op de wereld ( zoek op google Pink Lake). De rose kleur schijnt te maken te hebben met het zout gehalte en algen.
We rijden verder en nu zijn er veel graan velden, zo ver je kan kijken, glooiende velden waarop het goudkleurige graan door de wind heen en weer wordt gewiegd, zo rust gevend.
Blue Dolphin heette het park waar we naar toe gingen, maar die was vol, de school vakantie was begonnen. Ze zeiden ons om het bij Bel Air te proberen aan de andere kant van de stad, ook aan het strand. En ja hoor het was een heel mooi park en er was plaats zat. Er was zelfs een vuurtoren te zien vanaf onze plek.
Prachtig groen gras en een kruiden tuintje achter de camp kitchen, Jaap kon zijn lol niet op eindelijk weer verse kruiden. Toiletten en douches blok was goed en schoon. We kregen ook korting van de vriendelijke dame bij de receptie. Achter ons stond een man met een grote campervan die ons steeds vriendelijk groette. De volgende dag maakte hij een praatje en wilde weten waar we naar toe gingen en vandaan kwamen. Het werd zo gezellig dat we hem vroegen zijn stoel er bij te halen en bij ons te komen zitten. Hij vertelde ook veel over stukjes geschiedenis van Australie en hij liet ons mooie zelf gemaakte schilderijen zien op zijn iPhone. Echt een man met talent. Hij raadde ons aan om naar de King Pit in Kalgoorlie te gaan waar goud gewonnen wordt. Op een gegeven moment vroegen wij waar hij woonde, maar de naam van het plaatsje klonk onduidelijk en we zijden dat we niet wisten waar dat was. Tussen de Gold Coast en Brisbane. Op zijn beurt wilde hij weten waar wij oorspronkelijk vandaan kwamen en zo hoorde hij ook dat ik een Surinaamse achtergrond heb. Hij vertelde dat hij mensen kende waarvan de vrouw Joods is en de man een Indonesische achtergrond heeft. Direkt ging er bij ons een lichtje branden, hij zou toch niet ...... hoe heten ze van hun achternaam vroegen we en ja hoor hij zei Von Stein. Nou het kon niet anders dan Carla en Frits zijn. Hij beaamde dat, ze zijn zijn buren. Wij hebben toen direkt via Skype contact met hen gemaakt en ze waren ook verbaasd om hun buurman daar te zien zitten. Hoe klein is de wereld! We hebben nog lang na gebabbeld en de volgende midddag weer. Hij zei als jullie weer eens bij Carla en Frits zijn moeten jullie maar eens langs komen voor een kopje koffie. Leuk he.
Op een van onze luie dagen hebben we fish and chips gekocht bij Barckley on the Warf, een zaakje aan de vissershaven, nou dat was zoooooo lekker klaar gemaakt dat we de volgende dag weer gingen nu voor maar een halve portie want het was echt veel de dag er voor. Onze laatste dag in Geraldton gingen we weer gauw voor sluitingstijd om 10 voor 5, maar helaas ze stoppen met bakken om 3 uur zodat de olie afgekoeld is voor ze weg gaan. Jammer maar misschien ook beter voor de lijn ha ha.
We zijn ook naar een museum geweest waar veel over Nederlandse zeevaarders, die daar gestrand waren, te zien is. Dit was tussen 1600 en 1700, ze waren op weg naar de oost voor kruiden, in Australie vonden ze dat niet. Als ze even beter gezocht hadden, hadden ze de rijke bodem schatten ontdekt en konden we nu lekkere zoute haring, kroketten en frikandellen eten en de Surinaamse keuken zou hier zeker in de smaak zijn gevallen. Nederland zou nu niet in een crisis zitten en met hun kennis van water werken zouden ze genoeg drinkwater hebben gemaakt uit het zee water. Maar de geschiedenis is nou eenmaal anders gegaan ha ha.
Jaap is een dag alleen gaan vissen in de hoop dat hij mijn score kon verslaan, maar hij haalde alleen grote bonken zeewier binnen waar zich duizend krabbetjes aan vast hielden, dat telt dus niet. De stand is nog steeds 3 voor Selma en 2 voor Japie, maar hij geeft de hoop niet op.
Onze volgende stop is Perth.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
