Denham

Om bij Denham te komen moeten we vanuit Quobba station eerst 80 km van de kust af naar binnen rijden, richting Carnarvon. Dichtbij Carnarvon zie je grote schotels van het NASA ruimte vaart station.
We rijden verder, het begint hard te waaien en we zijn net in een gedeelte met droge rode zand vlaktes. Er ontstaan stof wolken waar door je bijna geen hand voor ogen kan zien. Voorzichtig rijden we verder met onze lichten aan. Na kilometers rijden door de stof gaat de wind liggen en begint het hard te regenen, toch een opluchting, alles wordt weer schoon gewassen. Het stopt met regenen en we komen bij een benzine station waar we even een plas pauze nemen. Er staan 3 Austin's geparkeerd zo grappig, dat zie je wel op de foto's zij gaan juist de kant uit waar wij vandaan zijn gekomen. Dat wordt wat met die open wagentjes door de regen en de stof storm. Aan de buiten kant van het service station hangt, op oog hoogte, een stukje rots steen aan een touwtje met daar boven een tekst:

Het weer bericht,

Als ik nat aan voel dan regent het,
Als ik droog aan voel dan is het droog.
Als ik warm aan voel, dan is het warm en
Als ik koud aan voel dan is het koud
Als ik heen en weer beweeg, waait het
Als ik stil hang waait het niet.
Als ik onder water sta dan heb jij pech.

We zien ook weer zout meren en deze keer kan Jaap vanaf de kant van de weg een handje zout mee nemen, als herinnering.
Af en toe zien we emu's in de heuvels langs de weg. Het begint te regenen, maar toch stoppen we bij een uitkijken punt om over een baai naar Denham te kijken en foto's te maken en dan snel weer de auto in.
Denham ligt aan de west kust van een land tong die bijna 30 km breed en 165 km lang is. Het is ook het meest westelijke plaatsje van Australie. Het is klein en heeft maar 1 winkel straat langs het water. In de verte zie je een eiland waar grote bergen met zout staan, weer een zout mijn, je kan er niet komen, het is verboden gebied.
Het caravanpark ligt om de hoek van de winkel straat, het ziet er gezellig uit en is in 2 levels opgezet. Wij zitten op het bovenste level, dichtbij de camping BBQ. Gelukkig is het gestopt met regenen het waait nog wel erg hard maar we trotseren de elementen en zetten de tent op. De volgende dag schijnt de zon en de wind is ook een stuk minder, we maken een wandeling langs de winkels en op de pier en al gauw raakt Jaap aan de praat met een man die probeert squit (kleine inktvisjes) te vangen. Hij raakt enthousiast en besluit het de volgende dag ook te proberen. Tegen 6 uur 's avonds gaan de lichten op de pier aan en dat trekt de squit aan, het is ook harder gaan waaien en het is ook koud. Eigenlijk zou ik in de auto blijven zitten en alleen foto's maken wanneer hij een gevangen had, maar ik raak ook enthousiast en blijf kijken. We zijn wel dik ingepakt, net onze winter jassen aan, maar er wordt niets gevangen. Je ziet ze wel in het heldere water maar bijten doen ze niet. Na 1,5 uur geven we het op, veel te koud en in de tent met een lekker heet kopje thee besluiten we dat dit niet voor herhaling vatbaar is.
De volgende dag is er een BBQ en onze buren vragen ons om ook te gaan. 2 dollar voor 2 worstjes op boterhammen en 3 dollar voor een hamburger, je moet wel zelf je salade en drinken mee nemen, er is geen muziek, maar de hele opbrengst gaat naar Flying Doctors. De beheerder zijn zoontje van 8 was 2 jaar geleden door een hele giftige slang gebeten en dank zij Flying Doctors loopt hij weer gezond rond. Het dichtbij zijnde ziekenhuis huis is namelijk 400 km verder in Geraldton.
We zijn ook een dag terug gereden naar dat uitkijk punt om nu bij helder weer foto's te maken en dat was prachtig je kon ook bij een ander uitkijk punt bij een klif naar beneden kijken en bij hoog water had iemand 16 haaien in het heldere water gezien. Wij waren er toen het eb was dus geen geluk om dat te zien. We zijn nog naar het aquarium geweest en dat was de moeite waard. Er was zelfs een demonstratie waar haaien gevoerd werden zodat je hun randen goed kon zien. Ze kregen niet steeds vis want amders zouden ze lui en modder vet worden. Meestal kregen ze maar 1 visje en de andere keren werd de vis net voor hen weg getrokken. Ze hadden ook steen vissen, bijna niet te herkennen, ze hebben stekels op hun rug die erg giftige stof bevatten. Zo'n stekel kan dwars door je rubbere schoen gaan als je er op trapt. Er waren ook zee slangen en sidder alen en als klap op de vuurpeil....... Je gelooft het of niet........ Een klein scholletje, hadden we nou maar onze hengel mee genomen ha ha.

Jaap is weer een keer gaan vissen in een van de baaien, ik bleef in de auto lezen, mij te warm en te veel zandvlooien. We gingen eerst even kijken wat een geschikte plek was en terwijl hij aan de op de rotsen bij het strand stond zag ik eerst een en toen nog een en nog een en nog een emu naar hem toe lopen. O jee dacht ik, ze vallen gem aan. Maar nee ze liepen naar het water dicht bij hem en namen een bad, zoals je kleine vogels wel ziet doen, zo grappig. Dat was natuurlijk echt een foto moment.
Tot slot zijn we een dag naar Monkey Mia gegaan. Een klein resort waar je dolfijnen mag voeren als je uit gekozen wordt. Een bepaalde groep dolfijnen komen in de ochtend naar de kust, soms drie keer, ze zijn gewend aan de aandacht. De biologen van dat resort hebben dan de gelegenheid om te kijken hoe het met ze gaat. Het zijn alleen 5 vrouwtjes, soms met 1 of 2 kleintjes die komen. Eerst vertelt een biologe over het centrum en hoe men begonnen is. Er was geen limiet hoeveel je de dolfijnen mocht geven en iedereen die vis had gaf het aan ze. Met het gevolg dat de dieren niet meer gingen jagen of hun kleintjes gingen leren hoe te jagen, dus werden ze veel te lui en te dik. Er gebeuren zelfs ongelukken wanneer een hele groep mensen in het water stonden werd soms iemand om ver geduwd door de kracht waar mee een dolfijnen tegen hen aan zwom. Soms werd iemand zelf gebeten. Nu heeft men een stop gezet en alleen de biologen en 3 vrijwillegers die met de biologen werken hebben ieder een emmer met 4 visjes er in. Ze gaan in het water en iedereen moet het water uit op het moment dat de dolfijnen in zicht komen. Dan kiest elke vrijwilleger 3x 1 persoon uit, die komt rustig het water in, want dan is er al een dolfijnen bij elke vrijwilleger. Je bent dan tot je knieen in het water, krijgt een vis van de vrijwilleger en je moet de vis in het water houden dan kan de dolfijn rustig de vis pakken. Je mag het niet omhoog houden om ze uit het water te laten springen, want het is geen show en het water is te ondiep. Een van de dolfijnen is zwanger, je kan zien dat ze dikker is dan de anderen. Wanneer 3 visjes gevoerd zijn steekt elke vrijwilleger haar hand op er wordt dan nog 1 x drie mensen uit gekozen en de dolfijn die het gierigst is krijgt als laatste een vis, anders steelt ze de vis van de andere dolfijnen. Nu schenken de vrijwillegers tegelijk het water uit hun emmers en dat is het teken voor de dolfijnen om weg te zwemmen. Soms komen ze helemaal niet, dus ze zijn niet getrained om een hele maaltijd te krijgen. Die 4 visjes is echt een schijntje van hun dagelijkse behoefte. De kleintjes van de moeder dolfijnen krijgen geen vis, zij drinken nog melk bij hun moeder. De biologen herkennen de dolfijnen die naar het strand komen en geven alleen 5 bepaalde vis, de anderen worden niet gevoerd en blijven vaak weg of je ziet ze op een afstand om later met de moeders verder te zwemmen.
Natuurlijk zijn er gelegenheid eters, de pelikanen. Er lopen een aantal op het strand en die proberen de vis uit de emmers te stelen wanneer de vrijwillegers naar het water lopen, dus heeft men daar een oplossing voor bedacht. Voordat de vrijwillegers komen met hen emmers, komt er eerst een man met een emmer met wat vis, die hen afleidt, wel grappig om te zien hoor. Omdat ik niet een van de gelukkigen was die gekozen werd en het toegangskaartje 24 uur geldig was, zijn we de volgende ochtend weer gegaan en ...... nu werd ik wel gekozen, zoooooo leuk. We hebben daarna nog een kopje thee met een heerlijk appelgebakje met slagroom genomen.

Oh ja, we hadden geen kleine gas bommetjes meer voor het kook toestelletje dus op naar de enige plek waar ze verkocht werden, bij het benzine station. Normaal kosten ze per 4 $ 4,50, maar hier worden ze verkocht per 4 voor $ 16,- wat een af zetters, je moet anders 400 km verder gaan om ze te kopen dus veel keus heb je niet.

Oke dat was het weer, de volgende stop is Geraldton, dikke kus x x x