lake Argyle

Lake Argyle
12-07/15-07

De weg van Katherine naar Lake Argyle was adem benemend, hoe verder we kwamen hoe indrukwekkender de rots formaties werden. We geloofden onze ogen bijna niet, zoiets hadden we tot nu toe alleen op tv gezien. Zo grillig en zo veel verschillende steen kleuren ongelooflijk, je voelt je echt nietig bij zo veel natuur geweld. Ook de begroeiing tegen de bergen was zo mooi en afwisselend. De weg slingerde zich tussen de bergen door, maar bleef breed en goed begaanbaar. Het was een tocht van +/- 460 km maar geen moment saai. Ongeveer 30km voor de afslag naar de kamping was de grens overgang naar de volgende staat West Australie. We zagen al borden dat je geen vers fruit, verse groentes, uien en honing mee mocht nemen op strafe van een boete van $ 1,000.- . Oeps we wisten dat we nog wat appels en wortels in de koelkast hadden en nog een ui ergens in de witte bak met kruiden. We zaten te dubbel of we moesten stoppen en de appels op eten en de ui invriezen, maar we besloten gewoon verder te rijden en kijken wat er zou gebeuren.
Bij de grens moesten we stoppen en een aardige beambte vroeg of we iets aan te geven hadden, waarop we zeiden, ja 3 appels en wat wortelen, geen honing. Over de ui zeiden we niets. Hij vroeg ons de koelkast open te maken en na alles er af gehaald te hebben gaven we hem de appels het bleken er 5 te zijn en 2 mochten we ter plekke op eten. De wortels nam hij ook in beslag en toen bleek dat er ook nog een paprika in zat dus die verdween ook op zijn menu ha ha, nee hoor er stond een grote container waar alles in gegooid werd. Na de klok huizen ook in d bak gegooid te hebben mochten we verder. Het volgende oponthoud waren wegwerkzaamheden, dat duurde zo'n 10 minuten en de man die het verkeer regelde kwam zich verontschuldigen dat het zo lang duurde. Al gauw raakten we met hem aan de praat en hij vertelde ons wat over het meer.
Het laatste stuk rijden vanaf de hoofd weg was nog mooier dan voor heen, wel veel bochten, maar zo goed als geen verkeer. Bij het park aangekomen kunnen we zeggen dat het een oase was, zo veel groen gras, een prachtig onderhouden kamping gelegen aan het meer, Lake Argyle. Toen we bij de receptie stopten kwam er direkt een medewerker om ons te verwelkomen. Eigenlijk was er geen geschikte tent site voor ons, maar als we 1 dag op een lichte glooiing wilden staan zouden we de volgende dag een goede plek krijgen. De glooiing leek mee te vallen dus we zetten de tent op. Het is een heel groot park en er waren al veel mensen, maar je kreeg niet het gevoel dat je op elkaars lip zat. De toilet blokken waren heel goed, bijna net als in Mataranka met douche, toilet en wasbak bij elkaar, alleen was de douche klein, wel was alles schoon.
Jaap heeft heerlijk geslapen, maar ik niet want de glooiing was meer een helling en dat was toch iets te veel, ik rolde steeds tegen mijn wederhelft aan, daarom heeft hij natuurlijk zo lekker geslapen. De volgende ochtend gingen de mensen naast ons weg en die stonden wat hoger op een soort van plateau, precies naast een boabab boom. We voren aan de ranger of we daar mochten staan en dat was oke. Even de tafel,stoelen en onze tas uit de tent, de haringen uit de grond en met grondzeil en al de tent het hellinkje op gesleept en weer ingericht, nu hadden we ook een perfect uitzicht over het meer.
Het zwembad was zo geplaatst dat, wanneer je er in zat je het idee kreeg dat je in het meer zat. Dus geen randen maar een constant overstromend effect, er gingen wel mensen in zwemmen maar nadat ik mijn voet er even in had gedaan kwam hij er bevroren ui, brrrrrr wat was dat water koud. Niet ver er vanaf stond een helicopter waar je mee over het meer en de omgeving kon vliegen, kosten snapshot 10 minuten $ 99.-, Kununurra scenic flight 30 minuten voor $ 299.-, Kununurra sunset flight 40 minuten $ 420.- er was een bruidspaar die een vlucht maakten van 10 minuten. Wij konden vanaf waar wij stonden de helicopter zien gaan en komen. En voelden de windkracht die veroorzaakt werd door de propellers. Er was een tuinsproeier dichtbij aan en kinderen genoten wanneer ze in de buurt stonden en de heli op steeg, ze werden dan helemaal nat door dat het water naar hen toe werd geblazen.
De volgende dag zijn we naar de dam gereden een behoorlijke klim, wow wat groot zeg, je had daar ook weer een prachtig uitzigt.
Terug op de kamping probeerden we hun wifi, je had er geen code voor nodig, maar jammer genoeg konden we toch niet op Internet komen.
Die avond begon het heel hard te waaien en te regenen, midden in de nacht hebben we de luifel van de tent dicht geritst en Jaap heeft extra haringen er bij moeten doen. Gelukkig lekt de tent niet het was wel direkt een stuk kouder. De volgende dag bleef het bewolkt, maar geen regen en de temperatuur was ook aangenaam. De helikopter vloog die dag niet. Wel zagen we watervliegtuigjes regelmatig langs gaan.
Er kwamen ook dagjes mensen met eigen vervoer of in bussen, die konden BBQ-en of zwemmen of op een speelweide met een bal of lekker luieren. Vaak eindigden ze in het restaurant of de bar voor ze weer opgehaald werden.
Het was onze laatste dag dus in de middag begonnen we weer alles zo veel mogelijk in te pakken zodat we de volgende ochtend niet zo veel meer hoefden te doen.
De volgende stop wordt Larawa Station, een werkende boerderij met 5000 runderen, hopelijk niet net zo veel vliegen. Jullie horen het nog x x x